Entropion:

Samen met ectropion, is entropion een aandoeningen aan het oog. Bij entropion krullen de oogleden naar binnen, bij ectropion naar buiten.

Bij entropion komen de ooghaartjes op de oogbol te liggen en zo ontstaat er een irritatie die tot rode, tranende ogen leidt. Vaak loopt de hond met zijn ogen te knijpen en in ernstige gevallen houdt hij ze constant dicht.

Doet men niks aan deze situatie dan kan het hoornvlies een wat blauwe gloed krijgen. Wanneer men dit onbehandeld laat kan het hoornvlies gaan ontsteken en zelfs kapotgaan waardoor de hond blind kan worden.

Daarom is het noodzakelijk dat u de dierenarts bezoekt wanneer u ziet dat de hond last heeft van de ogen. Er zijn 3 oplossingen:

• Vaak geeft de arts in deze situatie vitamine A-oogdruppels of zalf die het hoornvlies moeten beschermen. (Wordt steeds minder vaak gebruikt)
• Soms vindt de dierenarts het noodzakelijk om het oog te tacken. Tacken is een methode om te voorkomen dat de oogleden naar binnen rollen. Dit doet de dierenarts door wat huid boven en eventueel onder vast te zetten met wat hechtdraad. Aangezien tacken veel bij jonge honden gebeurt kan het nodig zijn dit meerdere keren te herhalen, mede door het groeien van de kop.
• Mocht dit niet helpen dan kan een operatie een oplossing zijn. Bij deze operatie worden kleine randjes huid bij het oog weggehaald. (Gebeurt meer bij volwassen honden)

Entropion :

Bij ectropion is de ooglidrand van het oog weggedraaid. De ooglidrand sluit niet goed aan op de oogbol waardoor het hoornvlies niet goed meer wordt beschermd. Ook kan er heel gemakkelijk vuil in komen waardoor flinke irritaties kunnen ontstaan. Deze afwijking is eveneens met een simpele operatieve ingreep te verhelpen.

Tightlip:

De tightlip is een aandoening die eigenlijk alleen bij de Shar - Pei voorkomt. Dit heeft vaak te maken met de volle, dikke snuit waardbij de onderlip over de ondertanden heen kan gaan rollen. Vaak is het dan ook heel moeilijk om de onderlip naar beneden te halen om het ondergebit te bekijken. Dit leidt in veel gevallen tot problemen met het eten omdat de hond gewoonweg op zijn lip bijt. Door de geleidelijke druk van de lip tegen de onderkaak kan het ondergebit als het ware teruggeduwd worden, waardoor er een bovenvoorbijt kan ontstaan. Deze aandoening kan operatief verholpen worden, maar ook belangrijk is dat fokkers ouderdieren selecteren die niet aan deze aandoening lijden.

Heupdysplasie (HD) :

Gelukkig is het aantal Shar - Pei's die lijdt aan HD niet zo groot. De rasvereniging hoopt dat door strenge controle van de voorouders ook zo te houden. Daarom stelt ze onderzoek naar HD, alle honden die gebruikt worden om te fokken moeten een HD-controle ondergaan hebben. Aan de hand van de HD-foto's kan vastgesteld worden of een hond HD heeft of niet. Is dat het geval, dan mogen de honden niet voor de fok worden gebruikt. Daarom is het belangrijk om bij het kopen van een pup de HD uitslagen te vragen van de ouders. Hebben zij HD dan bestaat de kans dat de pup dit heeft geërfd. HD wordt aangeduid met de letters van A tot E, van goed naar slecht. Met een hond met HD A (HD-vrij) en HD B mag er worden gefokt. Een hond met HD C mag er enkel worden met een andere hond die HD A heeft. Bij HD D en HD E mag er NIET gefokt worden.

Heupdysplasie is een afwijking van de heupgewrichten, waarbij de kom van het heupgewricht de kop van het bovenbeen onvoldoende omsluit. Hierdoor ontstaan ontstekingen en botwoekeringen die zeer pijnlijk zijn, met mogelijk verlamming tot gevolg. Tot voor kort ging men ervan uit dat HD vooral werd veroorzaakt door erfelijke factoren. Uit recent onderzoek blijkt dat erfelijke factoren zeker een rol spelen als het gaat om de aanleg voor het krijgen van HD. Externe factoren zoals de kwaliteit van de voeding, de mate van beweging blijken echter minstens zo belangrijk.  Let er ook goed op dat uw hond niet te dik wordt. In het eerste levensjaar moet een Shar - Pei pup enigszins worden ontzien. Laat hem niet te lang ravotten met andere honden of te wild achter speelgoed en ballen aanrennen. Bij deze vormen van spel maakt de pup abrupte en onverantwoorde bewegingen, waardoor zijn kwetsbare gewrichten te zwaar worden belast. Een belangrijke, maar onderschatte oorzaak van HD is de vloer in uw huis. Parket of tegelvloeren zijn glad voor een jonge hond. Het regelmatig uitglijden kan complicaties veroorzaken die HD bevorderen. 

Elleboogdysplasie (ED) :

Elleboogdysplasie openbaart zich doorgaans in het eerste levensjaar. Deze aandoening lijkt veel op HD, maar dan in de voorhand. In het slechtste geval kan ED tot kreupelheid leiden. Een operatie is dan noodzakelijk en geeft meestal een goed resultaat. De maatregelen die u zelf kunt treffen om de kans op ED te verkleinen, zijn dezelfde als voor HD. De ED-uitslagen worden voorgesteld door cijfers van O tot 3. Ook hier van goed naar slecht.

Patella luxatie :

Normaal gesproken wordt de knieschijf op zijn plaats gehouden door weefsel en spieren. Wanneer het weefsel en de spieren door wat voor reden dit niet kunnen, verschuift de knieschijf waardoor het been niet kan worden belast en de hond zal er doorheen zakken. Deze aandoening kan erfelijk zijn maar kan ook worden veroorzaakt door bijvoorbeeld een ongeval. Gelukkig komt deze aandoening niet vaak voor.

Familial Shar-Pei Fever of  FSF :

FSF is een symptomencomplex waarbij de volgende verschijnselen kunnen opvallen:

· Koorts (extreem hoog tot 41° C en in zeer korte tijd

· Zelflimiterend (12 tot 36 uur)

· Pijnlijke zwellingen (gewrichten en lippen)

· Moeilijk lopen

· Pijnlijke buik

· Braken en diaree

Een normaal lopende ontsteking verloopt in verschillende fasen.

• De eerste fase is de weefselbeschadiging (wonde, infectie, ...)
• Na de weefselbeschadiging worden macrophagen geactiveerd om de boel op te ruime. Deze macrophagen zijn cellen die als het ware beschadigd en lichaamsvreemd materiaal "opeten".
• Door dit "opeten" komt er een groot aantal ontstekingsmediatoren vrij. In dit verband zijn het de stoffen die interleukines worden genoemd.
• De interleukines stimuleren de levercellen tot de aanmaak van Serum Amyloid-A (SAA).
• Dit SAA wordt vervolgens in het bloedplasma omgezet tot Amyloid-A. Dit wordt wel eens acute fase-eiwit genoemd.
• Die Amyloid-A of acute fase-eiwit is verantwoordelijk voor de acute fase respons bestaande uit zwelling, pijn en de koorts.

FSF kan 3 niveaus ontstaan:

1. Bij FSF wordt er teveel interleukine's geproduceerd

2. Bij FSF is de SAA onvoldoende

3. Bij FSF is de Amyloid-A onvoldoende

Alleen of in combinatie met elkaar zorgen de genoemde afwijkingen ervoor dat de patiënt als het ware blijft "hangen" in de acute fase zodat de koorts, pijn en zwelling blijft toenemen.

Door de vaak onbenullige oorzaal van de ontsteking wordt dit syndroom bij de SharPei' ook wel eens "onbegrepen koorts" genoemd. Echt onbegrijpelijk is dat niet zolang maar de oorzaak van de ontsteking kan worden gevonden. Deze oorzaken kunnen de volgende zijn:

· Bijtwond, in minder dan één uur koorts boven de 40,5 °C en ernstige zwelling van de beetplek, de hond heeft een zieke en zwakke indruk en heeft bij het bewegen pijn

· Ongebruikelijk hoge koorts na enting

· Allergie (voedsel of omgeving). Na het wegnemen van de oorzaak, verdwijnt ook de koortsaanvallen

· Parasitaire infecties

· "Onzichtbare" wonden veroorzaakt door glas, splinters, ...

· Allerlei langdurige of voortdurende aanwezige chronische aandoeningen

 

Amyloidose of Amylo :

Amylo is een aandoening waarbij er (onoplosbare) amyloid-eiwitten worden afgezet. Deze eiwitten zorgen voor een functieverlies en uiteindelijk voor een achteruitgang van het orgaan.

De organen die het meest worden aangetast is de nier. Maar ook volgende organen hebben een kans om aangetast te worden: lever, gewrichten, milt, alvleesklier, hart, bijnieren, tong, huid, beenmerg, zenuwstelsel, ... . De ziekteverschijnselen van amylo zijn dus orgaanspecifiek.

Amylo kan op 2 manieren worden ontstaan:

1. Bij Amylo is de Amyloid-A onvoldoende (Veroorzaakt door FSF)

2. Bij Amylo wordt er te veel Amyloid-A aangemaakt (Veroorzaakt door langdurige ontstekingen, zoals tumor)

 

Amylo en FSF :

De diagnose van FSF staat niet gelijk aan de diagnose amylo dat wil zeggen dat amylo wel kan ontstaan uit FSF maar dat FSF niet altijd amylo veroorzaakt (Bijvoorbeeld bij aids: Aids kan wel ontstaan bij iemand die seropositief is, maar niet iedereen die seropositief is, heeft aids)

De diagnose van FSF laat je maar onderzoeken als de vorige verschijnselen blijven aanhouden. Waarbij de koorts het meest alarmerend is !!!

Het labo biedt slecht ten dele een uitkomst, een DNA-test is niet mogelijk en ook de bloedchemie en de bloedtelling zijn slecht cijfers.

Bij een onderzoek kunnen de dokters letten op de volgende waarden:

· ALKP (alkalische fosfaten) het leverenzyme is bij FSF vaak verhoogd

· ALT (alanine transaminase) het weefselenzum is bij weefselschade verhoogd

· CHOL (cholestrol) is in veel gevallen van FSF verhoogd

· ALB (albumine) en TP (totaal eiwit) zijn meestal verlaagd bij acute fasereacties

· Leukocyten worden bij acute fasereacties veelal in verhoogde mate aangetroffen

· Hematocriet (het percentage van de rode bloedcellen) is vaak verlaagd bij FSF, in ernstige gevallen kan zelf duidelijke bloedarmoede optreden

· Eiwit in de urine is een meestal voorkomend verschijnsel bij FSF dat van alle bepalingen het meest simpel te bepalen is

!!! Let op !!! De bepalingen moeten plaatsvinden tijdens of vlak na een koortsaanval !!!

De enige manier om amylo met zekerheid vast te stellen is door de aangetaste organen te biopteren of na de dood van het dier een sectie te doen.

Bij een koortsaanval kan men volgende dingen ondernemen:

• Niets . Doe je niets dan zakt de koorts geleidelijk vanzelf, soms al na 12 uur. Wordt de koorts echter hoger dan 42°C dan zal er weefselschade optreden. Blijft deze situatie duren, dan sterft het dier.
• Koortsverlagende middelen : deze middelen verlagen min of meer actief de koorts
• Colchicine : Colchicine wordt bij mensen die jicht hebben gebruikt om de afzetting van uraten in de gewrichten te voorkomen. Op een of ander wijze voorkomt dit medicijn ook de afzetting van amyloid. Daarnaast zorgt colchicine ervoor dat de koortsaanvallen verminderen.
• Antibiotica: Antibiotica heeft alleen zin als er duidelijk een duidelijke wonde is. Bij onzichtbare ontstekingen wordt er beter geen antibiotica gegeven.
• Ondersteuning van het aangetaste orgaan: als bijvoorbeeld amylo de nieren heeft aangetast dan moet er een behandeling worden gegeven voor de nieren, b.v. nierdieet
• Homeopathie: Met homeopathie kan in enkele of misschien wel in alle gevallen de hond een "normaal" leven verder leiden. Deze modaliteit moet nog verder ontwikkeld worden maar is wel veelbelovend.